kallza

að, to taunt, mock, Barl. 60, Bs. ii. 37, Stj. 16, 216, Fas. ii. 344: to vituperate, Stj. 254: to molest, Dipl. i. 3, Stj. 199.

II. [kalla], to call on; hví kallsar þú eða kallar upp á mik? Stj. 286: to claim, demand, hinn kallsaði þá fæðsluna at fá, 161.